Бетім әлі дуылдап отыр…

А.Ж. біткен сызбамды тексертіп жатқанмын, жұмыс орнымда… Екеумізді раушан гүлі жалт қаратты… «ЭТО ВАМ!» деген монтажник ағаларымыздың бірі екен… Аң-таңмын ғой деймін, доқтырға қаралмағанына бірнеше уақыт болғанына күмәнім жоқ, жалпы… «А за что?» орынды сұрақ, ия?! … Жан-жақтан түрлі жауаптар кетті, қайсы бір дұрыс қой дейсіз, бәрі кекетіп, шымшып, баяғы… Ал ана кісінің жауабы…  Шыбын жаным «қайда қашсам екен?!» деп қалды… Елдің бәрі ду күлкіде… Аға-ау, бұныңыз не?! … «СДЕЛАЙ МОНТАЖНУЮ СХЕМУ, ПОЖАЛУЙСТА!» дейді… ОҺ, ұят-ай… Ол типтес сызбалармен кездеспеген екенмін… «Хорошо! Я поспрашиваю!» деген жауабым ұнамай, «СОЛНЦЕ! ПОЖАЛУЙСТА! СДЕЛАЙ!» деп қолын жүрегінің тұсына қойып, қайталайды… Аяп кеттім ба?! «Я сделаю!» деген нақты жауабын алып «жоқ» болды…  Ізденуге түрткі… Мен кеттім, Гугл тәтейден/ағайдан сұрайн… Сіз білмейсіз ба, случайно?! 🙂

Пысы: жауқазыннан басқасын гүл деп санамаймын, мына «гүлді» не істеймін… Қалай сызу керектігін білсеңіз, сізге силаймын… 😀