shy21) М-агенттегі «рассылка» дегенді білетін шығарсыздар. Сонымен, таңдаулы адамдарға жібердім де ары қарай досыммен сөйлесіп отырсам, параллельно басқалары «ты о чем?», «кто такой Наке?», «Салта, я же казахский не понимаю…» т.т. сұрақтарды жаудыра бастағаннан соң барып бірақ түсінгенім… ұят-ай…

2) Әдеттегідей, кеш келдім. Шәй қойып қойыпты, мен ананы-мынаны шұқып жеп болғанымша, ол да қайнады. Шәугімнің даусын естіген мама «терезе алдында тұрған банкаға құя сал!» деп өз бөлмесінде отырып приказ соқты. (Ескерту: далада қыс, электр пеші). Банка бір литрлік. Су қайнап тұр. Банкаға суды ақырындап құя бастадым. «Осы, банкаға ыстық су құйғанда сынушы ма еді?!» банка буланып кетті «Мә, қазір мынау сынатын сияқты?! Қаз сынад!…» … Ақыры не керек, аяғыма ыстық су шашырай бастағанда «АААААААаа» деп айғай салыппын, Джандр, мама жүгіп келіп, суды сүртіп жатыр, банканың қалдықтарын жинап дегендей… «Қайдан білемін?!» деп ақталып жатқаным ұят енді… Ұят-ай…

3) Қонаққа бардық. Ауылдан келген 8 жасар сіңлім бар жанымда. Май жемейтін әдеті бартын, көзіне түссе алып тастайды. Манты дайындап тосып отыр екен. Амандық-саулықты айтып, үстелге жайғастық. Сіңлім жарты мантыны аузына салып жіберген, бір кезде, түрі бұзылып аузындағысын алақанына салды да, үстелге жаға салды «МАЙ» деп… ОЙБАЙ, ұят-ай…

4) Сол үйде бар жоғы 5 адам тұрады – таңмен кеткен кешке бірақ «басы» жиналады. 5 адам қанша ыдыс былғайды дейсіз? 5 қасық, 5 шанышқы, 5 табақ, 5 кесе… Сол үйге кіре қалсаң, көзің ТАУ боп жатқан ыдысқа түседі. «Ұят емес пе?! Қыз деген атың бар ғой…» деген талай сөз еститін де шығар сол үйдің «ыдыс-жуғыш машинасы», бірақ бірі санасына жетпейді-ау деймін… Ыдыс жуудан босатылған мен ұялдым…

5) Сіздің оқиғаңыз болсын… Жалғастырғыңыз келсе, өз блогыңызға, я комментке жазып кетерсіз…