Осындайда, сол баяғы Интернеттегі, спам есіме түсіп кетеді: бір бала өте ашуланшақ, қызу-қанды екен, елдің бәріне жаман сөз айтып, өкпелетіп, ұрсысып жүреді. Бір күні әкесі шақырып алыпты да бір уыс шеге мен балға береді «адамға жының ұстағанда мына шегеден бір талдап ана тұрған қашаға қағып қой!» деп. Күннен күнге шеге саны азая береді, бала өз эмоцияларын жинауға, ашуын басуға үйрене бастайды. Шеге біткеннен соң әкесіне келген балаға «енді, әрбір сабыр сақтаған жағдайыңда шегені қайта суыр» дейді. Бір де бір шеге қалмағанда баласын әкесі сол қашаға алып келіп: «енді қарашы, сен ашуыңды басуды, сабырлықты үйрендің. Ал сен өкпелеткен адамның жүрегінде осындай тесік қалады» деп шұрық-шұрық қашаны көрсетіпті.
Кейбір адамдар елді өкпелетуден жалықпайды, «ұмытты-ау» дегеннің өзінде де «сыр-сандықтың» түбінде бір «тыртық» қалады. Білемін, өзінің жоғары екенін көрсету үшін де, санасына жетсін деп те қатты-қатты айтылады. Бірақ, әр нәрсенің шегі болады. Қазақтың жақсы қасиеттерінің бірі – жұрттың көңіліне қарау. ЖОҚ, оны жағымпаздық деп білмеймін, елеңдеу деп те білмеймін… Өз ойын, өз көзқарасын басқаның «ӨЗІМ» дегеніне тиіспей жеткізу.
Бір-бірімізге АДАМ деп қарауға үйренейікші 🙂
Қыркүйек 18, 2008 at 10:30 тд
Салтоууу сені біреулер ренжітті ме? 😦
маған айтсай, мен МАМ-ма айтып берем 🙂
Қыркүйек 18, 2008 at 11:51 тд
Мүмкін өмірдің қызығы мен қуанышы осында болар. Біз әртүрліміз, әр түрлі мінез. Барлығын да ақ пен ұара етіп Алла жаратқан соң, өмірдегі әр істер де солай жалғасын тауып жатқан болар.
Қыркүйек 18, 2008 at 3:04 тк
мен мақтанып қояйын ондай болса, өзіме жақын адамдарды үнемі кешірем, өйткені өзімді басқаның орнына қоюға тырысамын. басқаның проблемасын, мұның, біртүрлі қылығын түсіну үшін өзінді соның орнына қойып көріңіз, мүмкін түсініп, кешірерсіз.
Қыркүйек 19, 2008 at 4:18 тд
Қыздар қыздар…
Ашуым, ренжуім, өкпем 20-30 минуттан(максимуи 1 сағат) кейін «өшіп» қалады да, трезвый(қазақшасын білмеймін) көзбен қарай бастаймын… Бірақ «жын-ұрған» кезде қатты айтып тастауым да мүмкін, ойланбай айта салуым да мүмкін, үндемей-ақ құтылуым мүмкін, бәрі де мүмкін… кейбір адамдар сырты кешіргенімен іші кешіре алмай жүрген шығар мені 🙂 Арсенал 777, Рамазан айы ғой, кешірдім дейтіндей ренжіген жоқпын. Жаннұр айтқандай, қанша сол адамның орнына қойып көрсең де сол адамдай сезіне/түсіне алмайсың себебі сен ӨЗГЕСІҢ… Негізі, Айконың мамасына айтып «тепкілетіп» алсам ба?! ХОТЯ шілтиген, сүйек-саяққа менің де күшім жететін сияқты 🙂 Мүмкін, ол да басылып, басқа көзбен қараса тек қуанар едім… керісінше болса өзі білер, менсінбеушілік жақсылыққа әкелмейді соны да біле жүрер 🙂
Болды! бұл тақырып маған ұнамайды 🙂
Қазан 12, 2008 at 11:53 тд
Если человек тверд, решителен, прост и несловоохотлив, то он уже близок к человечности…
https://balgyrgan.wordpress.com/2008/09/18/%d0%b6%d0%b0%d0%b9-%d3%99%d0%bd%d1%88%d0%b5%d0%b9%d1%96%d0%bd/…